Van harte welkom op mijn blog.

De naam van mijn blog zegt al genoeg; ik praat graag, maar schrijf ook graag, vandaar deze blog. Soms echter ben ik me bewust dat zwijgen ook goed kan zijn, ik schrijf dus zeker niet alles klakkeloos van me af......schrijf ik over u of jou wat je niet graag ziet, mail me dan even, dan wijzig ik de tekst.

Als u op deze blog wilt reageren dan kan dit op verschillende manieren. Klik op reacties en het wijst voor zich. Het is leuk als u uw naam eronder zet.

zaterdag 27 oktober 2012

Nieuwe blog

Dag allemaal,

Sinds lange tijd heb ik een nieuwe blog aangemaakt. Waarom? ik vond blogspot niet handig voor mij.

Vond je het leuk om af en toe iets te lezen?? Kom dan langs op mijn nieuwe blog, daar staat al heel veel op!

www.mensenmens.wordpress.com

Ik zie je graag!

zondag 22 april 2012

Kernwaarden van Warande

Vorig jaar hebben we bij Warande onze kernwaarden vastgesteld. Hierdoor wordt onze visie en missie beter tastbaar en begrijpenlijk voor iedereen. Heel belangrijk; vaak is een visie te abstract en daardoor is het bereiken van het doel moeilijker.

We hebben drie kernwaarden geformuleerd. Die houden ons scherp en alert. Ze zijn een belofte: zo gaan we met elkaar om. Intern en ook extern, dus alle medewerkers onderling, met onze bewoners en gasten en verdere relaties.

De kernwaarden zijn: 'Hoffelijk, Samen en Beter!

De afgelopen weken en ook de komende periode worden er voor medewerkers theatervoorstellingen gehouden om iedereen nogmaals aan de kernwaarden te herinneren. Er was uiteraard al over gesproken en het gaat ook als een rode draad door het komende jaren heen, maar deze wijze van kennismaking is volop geslaagd.

Afgelopen week waren wij, De Loericker Stee weer aan de beurt.

Iedereen werd heel hoffelijk ontvangen en konden, met koffie en wat lekkers plaatsnemen in het 'theater'. Als snel was iedereen aanwezig en kon het feest beginnen. Er waren drie acteurs die onze avond tot een groot succes hebben gemaakt. Verschillende onderwerpen, die wij mochten aangeven, werden gespeeld, gekoppeld aan de kernwaarden en hoe!! De drie acteurs heten: Kim Coppes, Catalijn Willemsen en Miquel Stigter. Zij werken met nog meer acteurs samen in een zzp theatergroep, zie Ander licht


Twee korte sketches om kennis te maken. Miquel ging, of beter gezegt, wilde duiken. Een oude en dementerende man. En Catalijn vertelde een verhaaltje over haar oma die nu een engel is.

Kim Coppes speelde mee en tussen de sketches betrok ze de zaal erbij en liet ons allemaal vertellen hoe een situatie beter!, samen en hoffelijker opgepakt kon worden. Daarna liet de acteurs het verschil zien.



Een toneelact over het schoonmaken van een appartement van een dementerende man........hij werd genegeerd, niet geholpen met aankleden en aan zijn wens kon niet voldaan worden. Tot wij hielpen door te zeggen wat ze beter! kon doen en dan ook hoffelijker. Dat hielp, maar de Catalijn bleef verlegen met de situatie.



Ontroerend en oh zo moeilijk in het echte leven.......
Een demente dame was jarig en wilde haar feestjurk aan. Haar dochter wilde haar moeder in haar mantelpakje zien. Ze werd verschrikkelijk boos omdat de 'broeder' niets snapte en ook omdat de communicatie steeds zo slecht was. De dochter toonde veel emoties en het bleek dat ze het dementieproces van haar moeder niet kon accepteren en haar verdriet omzette in boosheid.





Een bewoner met haar gast maakten er een gezellige avond van, dronken wat....en nog wat.....en moesten van de 'zuster' naar haar kamer. Hoe ze er heen gingen laat zich raden!

Het publiek had grote lol, omdat de sketches ietwat overtrokken neergezet werden, maar was tevens af en toe ontroerd.


Herken je jezelf en wil je niet in beeld?? Mail of bel me en ik haal je subiet van deze blog af.....

Aan een leuke avond kwam een einde. Ik ben ervan overtuigd dat als een van ons ooit in een situatie komt die op een van deze voorbeelden lijkt, direct terug denkt aan onze kernwaarden én dan is het doel van de avond behaald!!



woensdag 18 april 2012

Column spraakafzien



Ik zie ze steeds vaker staan, in restaurants, winkels of in huizen waar ik kom. En zodra ik er een zie ben ik mezelf kwijt, slaat mijn hoofd op hol en verlies ik mijn omgeving uit het oog.

Ik kan het nooit nalaten om ze eerst goed te bekijken; wat is de kleur? Ze zijn helemaal oranje  of ze hebben een moeilijk te benoemen kleur. Is het een hij of is het een zij? Daar ben ik nog nooit achter gekomen, dus bij mij zijn het allemaal hij’tjes. Hoe is het gesteld met zijn stuurkracht en kan hij goed afremmen? Ik raak gewoonweg gebiologeerd van het feit dat hij alsmaar rondjes neemt.

Wat zou er allemaal door zijn kop gaan en als ik hem verstond, wat zou hij dan zeggen?

De laatste keer dat ik er een zag zat hij in een grote vierkante kom. Dat had ik nog nooit gezien.  Ik had wel eens een halve hangende kom gezien, een vijver of aquarium. Geboeid ging ik voor de vierkante kom zitten. Tot mijn verbazing zwom deze ook alleen maar rondjes. Heel apart.

Het ging als vanzelf, ik hoorde me zeggen: ‘visje, visje kun je mij verstaan?? Ik zie je alsmaar rondjes zwemmen. Waarom doe je dat? Had je voorheen soms een ronde kom? Ik keek geconcentreerd naar zijn lippen. Het viel me op dat ik hem regelmatig zoenbewegingen zag maken.
Ik had contact! Dit was me nog nooit overkomen!

Ik kocht de kom met mijn nieuwe ‘vriendje’. Op internet vond ik precies de cursus die ik zocht:  “Wat heeft uw goudvis te zeggen? “ Ik gaf me direct op.

Ik volgde workshops met mijn goudvis, alleen en in groepsverband. Veel later leerde ik dat spraakafzien hetzelfde is als liplezen. Als ik dat geweten had……spraakafzien is hetzelfde alsliplezen! Dat had ik zelf al jarenlang geprobeerd.

Jammer van het geld wat ik uitgaf aan de cursus en de workshops en het allerergste is dat ik waarschijnlijk nooit zal weten wat er in het hoofd van een goudvis omgaat.

Het wordt tijd dat ik eens vis leer eten!

vrijdag 13 april 2012

Straatnieuws

Graag plaats ik de column die ik voor mij 4e les heb geschreven

Straatnieuws
Ik zag en hoorde het niet op radio en TV. Ik las het niet op twitter en ook kon ik het niet op teletekst vinden. Gedesillusioneerd ga ik op het bankje voor ons huis zitten. In gedachten staar ik voor me uit. Niemand heeft het opgemerkt en dus niemand zal mij troosten in mijn verdriet.
's Ochtends, heb ik nog een aai over zijn kop gegeven en kreeg ik nog een lik mijn over mijn neus. Hij is gewoon in zijn slaap weg gegleden, hij lag opgerold op het bankje bij de voordeur, niet verkrampt, het was net of hij sliep.
Ik wist dat hij een respectabele leeftijd moest hebben. Waar hij voorheen de jeugd nog in zich had en mij verraste met zijn ‘prooien en veroveringen’, zo stram waren zijn laatste jaren. Voor hem was het niet meer mogelijk om trots zijn ‘jong volwassen gedrag’ te tonen. Hij keek vaak als een oude wijze naar de capriolen van anderen die langs liepen. Zijn wilde haren had hij al verloren en hij was aanhankelijker en gedistingeerder geworden.
Ik kende hem ongeveer 11 jaar, hij leek van niemand te zijn. En toch was hij van mij, althans dat liet hij mij geloven. Hij verhuisde mee naar onze nieuwe woning. Binnen kwam hij niet vaak. Alleen als het erg koud was, kroop hij wel eens in een hoekje van de gang. Hij was wel eens een paar dagen weg, maar kwam altijd bij me terug. Eten, drinken of een mandje had hij allemaal niet nodig. Alleen het bankje voor ons huis, daar waar de zon in de middag zo lekker schijnt.
Moet ik nog iemand inlichten? Ik weet oprecht niet of hij een baasje heeft gehad. In ieder geval voelde ik me zijn ‘baasje’ en daar laat ik het maar bij. Het verdriet zal op den duur wel slijten en wie weet wandelt er wel weer eens een nieuwe bij me langs die blijft plakken.
Goofy is niet meer, helaas. Hij was een echte straatkat en dus oprecht jammer dat het nieuws niet in de straatkrant heeft gestaan. Dat had hij echt wel verdient!
Opeens dacht ik aan de straatkrant, maar zelfs daar is het nieuws niet geplaatst.

Vervolg werkdruk bij zorgpersoneel

Mijn vorige blog ging over het onderwerp:  'werkstress maakt zorgpersoneel ziek.'

Treffend vond ik een onderdeel van het programma "Man bijt hond" daarover. Het mooiste vond ik dat de bewoners zijn betrokken bij het onderwerp werkdruk en dat uiteindelijk de bewoners de medewerkers gingen helpen. Hierdoor konden de medewerkers even chillen. Man bijt hond overdrijft sommige onderwerpen regelmatig en dat geeft zeker in dit geval een mooi beeld.



De volgende dag sprak ik erover met een aantal medewerkers en die hadden het niet gezien. Speciaal voor de nieuwsgierigen heb ik het filmpje hierop gezet. Het is niet te lang, dus lekker om even te bekijken.

Heb je een idee om het onderwerp eens te bespreken met de bewoners? Ik denk niet dat het nodig is dat ze het werk moeten overnemen, maar het zou goed zijn om te vragen wat zij merken van jullie werkdruk en wat dit met hen doet......

http://www.manbijthond.nl/fragmenten/zorgpersoneel-kan-ook-even-chillen

Laat eens een reactie achter op deze blog hoe je het vond en of het je ideeen opgeleverd heeft. Is wel zo leuk vind ik.

woensdag 11 april 2012

Stress op het werk maakt zorgpersoneel ziek

Tja...........wat gaat er allemaal door je heen als je dit bericht 's morgens vroeg leest op Twitter.



De Telegraaf heeft een artikel geplaatst vanmorgen over stress in de zorg en vele anderen twitteren dat rond. Net wakker, na een ietwat korte nacht dacht ik in 1e instantie: 'ze hebben weer wat gevonden om de zorg meer negativiteit mee te geven'. Soms vind ik dat zo vermoeiend, zeker omdat de meeste zorgorganisaties van alles doen om het beeld wat er leeft in de maatschappij over de zorg positiever neer te zetten. Neem bv de maatschappelijke stages. Jongeren die kunnen 'proeven' aan werken in de zorg. Dit ook, omdat we nu, maar in de toekomst meer mensen in de zorg nodig hebben. De landelijke open dagen en zo zijn er veel meer acties in het land, waar veel organisaties aan meedoen.

Maar goed.......even wakker en dus relativerend dacht ik: 'kom op Gerda, je moet niet al te verzuurd gaan denken!' Ik dacht aan de brief die afgelopen week op de mat is gevallen ivm de aankondiging van de Inspectie SZW (Sociale zaken en werkgelegenheid) voorheen heette zij de arbeidsinspectie. Zij gaan de zorgorganisaties bezoeken om te onderzoeken om te praten en te kijken naar de werkomstandigheden van werknemers uit de zorg, oa. is het werk voldoende veilig e.d. Gericht op de RIE (Risico Inventarisatie & Evaluatie) en met name over de werkdruk. Zijn organisaties bezig om de werkdruk te onderzoeken en aan te pakken?

Lezen wat de Telegraaf schrijft?? http://www.telegraaf.nl/binnenland/11884503/__Ziek_door_stress_op_het_werk__.html

Ik vind het goed dat ze komen en dit soort zaken onderzoeken! Ik durf hun bezoek wel aan. Nav de uitkomsten van de RIE hebben we al verschillende zaken opgepakt en op dit moment wordt het zorgcontinuiteitsplan opgesteld wat ook prima is. Waar ik best wel trots op ben is dat wij gisteren ons project werkdruk zijn gestart. Kleine groepjes medewerkers gaan met onze personeelsadviseur in gesprek. ECHT in gesprek. Er wordt gepraat over werkdruk, wat is dat nu?
Is dat hard werken of geen gelegenheid hebben om je eigen werk in te delen? Is dat je alleen voelen op de afdeling of je gezien voelen door je leidinggevenden? Is dat onvoldoende informatie krijgen of of of?? Goed ook om je te realiseren of je iets echt moet of dat je het zelf wilt?? Kortom genoeg stof!

Wat goed is dat er bij de bijeenkomsten geen leidinggevenden aanwezig zijn. Dit maakt dat je als medewerker open kunt zijn. Er komen alleen anonieme uitslagen naar de leidinggevenden. Wij zullen dus niet weten wie wat heeft gezegd! Top!! (al blijf ik wel nieuwsgierig, maar dat moet ik afleren) ik hoop van harte dat iedereen zich kan en durft te uiten.

Op 14 mei, in een zeepkist bijeenkomst wordt de uitslag bekend gemaakt. De rode draden! Daar komen verbeterplannen op en ik hoop dat medewerkers die verbeterplannen willen trekken.......niet omdat de leidinggevende dat niet willen, maar omdat de medewerkers dan zelf in de hand hebben wat er met de uitslag gaat gebeuren.

Ik zal hier zeker later nog over schrijven!

Dus is het erg dat de arbeidsinspectie komt?? Pardon, de Inspectie SZW, nee hoor......ik durf te zeggen dat we op de goede weg zijn.

Voor vanavond genoeg geschreven......het is echt veel te lang geleden. Binnenkort wil ik een stukje schrijven over ontzorgen in het kader van de regelgeving. Leuk, ik heb de schrijfkriebels weer!

Tot later.

Debat: het nieuwe ouder worden

Gisterenavond ben ik met een collega naar de Rode hoed in Amsterdam geweest. Het was de start van een serie debatten van Actiz over het nieuwe ouder worden en de toekomst van de zorg.



Waarom ik daar naar toe ga? Ik ben oprecht geïnteresseerd  in de toekomst van de zorg; 'hoe gaat het er uit zien en wat voor 'soort' ouderen zijn er dan en welke zorg willen zij van ons ontvangen, willen ze überhaupt zorg van ons ontvangen?' De titel sprak me ook erg aan: 'Hier is mijn moeder. Regelen jullie het verder?'

De avond begon met de uitslag van een onderzoek naar de nieuwe ouderen van onderzoeksbureau Motivaction. Wat me hiervan bijgebleven is:
- De nieuwe generatie ouderen is geboren tussen 1946 en 1954, de zogenoemde protestgeneratie of babyboomers. Zij hebben andere stijlvoorkeuren, waarden en opvattingen dan de huidige
generatie ouderen. Ze zijn:
- maatschappelijk betrokken en willen dat blijven
- gericht op zelfbeschikking
- mondig en actief.
De babyboomers hebben andere ideeën over de laatste fase in
hun leven, al dan niet met een zorgvraag. Bij hun opvattingen
past geen patiëntconcept, maar een wellnessconcept.

Vervolgens begon het debat.....op veel plekken op internet kun je hier over lezen o.a. uiteraard bij Actiz: http://www.actiz.nl/nieuwsberichten/ledennet/nieuws/actiz/201204/hoe-regelt-de-oudere-zijn-zorg

Wat mij persoonlijk is bijgebleven is:
- We moeten ontzorgen
- We moeten luisteren naar (toekomstige) ouderen
- Heel veel zorg is geen zorg; wordt de zorgvraag bepaalt door eenzaamheid?
- Van meten naar weten > naar doe meer met ongeveer
- Professionals moeten hun bril afzetten
- Pleidooi over de PGB, deze moet terug!

Dit en nog veel meer. Mijn aantekeningen ben ik vergeten, deze liggen nog op mijn  werk. Maar uit mijn hoofd bedenken wat me zo aantrok is eigenlijk veel leuker. Ik heb ontzettend veel mensen gesproken, zowel bekenden als onbekenden. 7 juni is de 2e avond, staat al in mijn agenda! Er is nog een website waar je erover kunt lezen: http://www.hetnieuweouderworden.nu/de-toekomst-van-de-ouderenzorg/

Ik hoop er binnen onze organisatie nog een keer met anderen over te praten.

PS
1. Ik was altijd al een fan van de wijze waarop Clairy Polak haar werk als gespreksleider neerzet, maar na gisteren ben ik nog meer fan van haar, geweldig!
2. Een enorm leuk idee opgedaan voor de bewoners van onze extramurale zorg. Uiteraard wist ik dat horizontaal netwerken belangrijk was. Maar ik ga echt een keer een vraag en aanbod markt regelen voor haar. Weg met de individualiteit!