Mindfulness, een enge ziekte?
Mindfulness of achtzaamheid vind zijn oorsprong in het Boeddhisme. Door mindfulness te beoefenen wordt het mogelijk de werkelijkheid te aanvaarden en bewust aandacht te geven aan jezelf en alles om je heen. Leven in het moment, in het hier en nu. Door het bewustworden en loslaten van automatismen en oordelen, is het mogelijk innerlijke kalmte en rust te bereiken.
Toch zweverig?
Nee, mindfulness is zeker niet zweverig. Het houdt je aandacht bij datgene wat je aan het doen bent. Eet je wel eens onder het TV kijken? Dan zul je merken dat de helft van wat je gegeten hebt finaal langs je heen gegaan is. Ik weet dat uit ervaring. Als je een bewoner/cliënt aan het verzorgen bent, hoe vaak gebeurt het dan dat je echt alleen maar met je hoofd bij die bewoner bent? Hoe vaak ben je tijdens het geven van verzorging, in je hoofd al bezig met het werk wat nog gedaan moet worden. Ook wordt je terwijl je iemand verzorgt, door een bel of telefoontje regelmatig uit het contact gehaald wat je hebt met een bewoner. Ben je op zo'n moment echt betrokken bij datgene wat je aan het doen bent? Ben je dan in het hier en nu?
Mindful @ work
Heel lang geleden heb ik het boek gekocht en gelezen van Björn Prins. Hierin schrijft hij, dat, ook in onze prestatiegerichte maatschappij het wel degelijk mogelijk is een andere werkethiek in te voeren die de kwaliteiten van een bedrijf op langere termijn alleen maar ten goede komt.
Een boek wat ik verslonden heb en regelmatig nog pak om weer te lezen. Hij geeft basisprincipes van mindfulness. Hij vertelt hoe je de samenwerking met je collega's en bewoners/cliënten kunt verbeteren, hoe je los kunt komen van belemmerende patronen bij jezelf en in het werk en hoe je persoonlijke waarden kunt (her)ontdekken en integreren op de werkvloer.
Sinds ik dit boek gelezen heb droom ik van een mindfulness organisatie. Van het management tot de werkvloer allemaal mindfulness kunnen beheersen, het werk daarop aanpassen, dat zou de kwaliteit van zorg enorm verbeteren én de kwaliteit van werken voor alle medewerkers.
Dick en ik gingen in gesprek over verschillende programma's die hij biedt vanuit zijn organisatie. En toch hebben we nog niets concreets afgesproken omdat ik nog niet precies weet wat nu het beste is en weet wat ik wil.
Een training; ja, dat kan, maar beklijft dat? Dat moet onderhouden worden, anders gaan we zo weer met elkaar over naar de waan van de dag. Een lezing; prachtig, maar dan, hoe bereik je mensen echt. Moet je van boven beginnen, bij het management of juist bij de medewerkers op de werkvloer? Moet je zoiets verplichten of overlaten aan mensen die het graag willen en dan hopen op de bewuste olievlek reactie. Kun je het inzetten als de gehele organisatie nog geen mindful bedrijf is. Dit soort dingen bespraken we samen en dat was goed om samen deze gedachten te delen.
In dit voorjaar gaan we een week van de werkdruk beleven met elkaar. We gaan met kleine groepjes medewerkers in gesprek over werkdruk. Ik wil graag helder hebben wat werkdruk met je doet, wat je voelt en wat zou kunnen helpen. Gewoon alles wat er mee te maken heeft. Daar willen we de rode draad uit halen en met iedereen terugblikken tijdens een zeepkistbijeenkomst. Dan zou ik Dick willen vragen om vanuit die rode draden iets te vertellen over mindfulness. Spreekt het een groepje medewerkers echt aan en willen zij een training volgen om ons op een later tijdstip te vertellen wat het met hen doet/gedaan heeft, dan neem ik daarna wel een besluit wat ik nu echt wil met mindfulness.
Ik wil niet klakkeloos een training laten geven, mindfulness is té belangrijk om zomaar even op een doordeweekse dag in te voeren......
Een goede tip: lees het boek mindful @ work eens en laat me weten wat je er van vindt.
Nog tips van lezers aan mij? Geef me dan een reactie a.u.b.
